Ο Σταύρος έχει 3 μεγάλες αγάπες. Η μία είναι η Μουσική. Γράφει χρόνια γι' αυτήν στον 'Μετρονόμο'. Δεν έκανε Διδακτορικό στον Γκάτσο για να γίνει Διευθυντής, δεν έκανε μεταπτυχιακό στο Θέατρο, τη Λογοτεχνία και τη Γλωσσολογία για να μαζέψει μόρια, αλλά επειδή του αρέσουν αυτά τα αντικείμενα, και εξακολουθεί με την ίδια μανία από τα 17 να αγοράζει cd και δίσκους. Κείμενά του θα βρείτε στο διαδίκτυο, σε λογοτεχνικά περιοδικά […]
Ο Σταύρος έχει 3 μεγάλες αγάπες. Η μία είναι η Μουσική. Γράφει χρόνια γι’ αυτήν στον ‘Μετρονόμο’. Δεν έκανε Διδακτορικό στον Γκάτσο για να γίνει Διευθυντής, δεν έκανε μεταπτυχιακό στο Θέατρο, τη Λογοτεχνία και τη Γλωσσολογία για να μαζέψει μόρια, αλλά επειδή του αρέσουν αυτά τα αντικείμενα, και εξακολουθεί με την ίδια μανία από τα 17 να αγοράζει cd και δίσκους. Κείμενά του θα βρείτε στο διαδίκτυο, σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. (Ενίοτε τα χρησιμοποιούν κάποιοι ημιμαθείς χωρίς να αναφέρουν την προέλευσή τους). Δεν ανήκει σε κόμματα, δεν αγαπάει τον συνδικαλισμό, δεν τον συγκινεί το ποδόσφαιρο, δεν είναι της άποψης ‘να τα έχω καλά με όλους’. Σιχαίνεται τη λέξη μαγκαζίνο και τη φράση ‘μπουτίκ κρεάτων’. Για περισσότερες λεπτομέρειες ρωτήστε κάποιους φίλους του, μαθητές του, τους γονείς τους ή, καλύτερα, ακούστε το The march of the Black Queen από το αγαπημένο του συγκρότημα. Είναι συλλέκτης. Πολλές φορές σε συζητήσεις που κάνει θεωρούν ότι είναι κάποιος παραγωγός μουσικής. Είναι, άλλα όχι επαγγελματίας. Ο τίτλος της εκπομπής του, εμπνευσμένος από έναν στίχο του Λένον, σημαίνει αντίδοτο στην κακή μουσική. Και, κακή μουσική υπάρχει πολλή γύρω μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα όχι αυτή πάντως που θα ακούσετε στον συγκεκριμένο σταθμό και στη συγκεκριμένη εκπομπή.
